Abdolkarim Chehregani Rad

چکیده بلوبری (Vaccinium corymbosum L.) درختچه ای با میوه با ارزش اقتصادی بالا است. مصرف بلوبری در سال های اخیر افزایش یافته است که بخشی از آن به دلیل فواید قابل توجه آن بر سلامتی انسان است. میوه بلوبری سرشار از متابولیت های ثانویه است که فعالیت ضد سرطانی و کاهش خطر بیماری های قلبی مرتبط است. با این حال، منابع ژنومی بسیار کمی برای بلوبری در دسترس بوده است. توسعه بیشتر منابع ژنومی مانند بررسی ژن های دخیل در مراحل تکوینی و شناسایی فعالیت و مسیر عملکردی ژن های مختلف می تواند منجر به بهبود ژنتیکی سریع تر شود. در طول رشد و رسیدن میوه، هزاران ژن با بیان متفاوت از مسیرهای متابولیک مختلف باعث ایجاد یک سری تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی می شوند. در این مطالعه، با هدف شناسایی ژن های دخیل در مرحله تکوینی میوه تجاری بلوبری رقم Bluerain از RNA-seqهای موجود در بانک اطلاعاتی NCBI استفاده شد. این SRAها در سه مرحله تکوینی و هریک دارای سه تکرار بودند. همچنین در بخش دیگر این مطالعه از رقم دیگر این میوه (Chandler) نیز جهت انجام مطالعات ترنسکریپتومیکس و نیز شناسایی ژن های دارای تفاوت بیان معنا دار در تکوین میوه بلوبری در این رقم استفاده شد و برای درک بهتر مکانیسم زیربنایی رشد میوه، توالی یابی RNA-seq Illumina برای ارزیابی تغییرات سطوح رونویسی ژن های بیان شده در طی رشد میوه، مورد استفاده قرار گرفت و پس از یافتن توالی ها، آنالیزهای بیوانفورماتیکی با هدف یافتن ژن های کلیدی تکوین میوه انجام شد. بعبارتی توالی های رونویسی از میوه بلوبری در مراحل مختلف نموی (میوه کال، میوه نیمه رس و میوه رسیده) توسط نسل بعدی توالی یابیIllumina تولید شدند. هر دو توالی های استخراج شده از بانک های اطلاعاتی و توالی های تولید شده با ژنوم مرجع مونتاژ شدند و توالی های نقشه برداری شده با ژنوم مرجع با استفاده از HTseq-count کانت شدند. ژن های با تفاوت بیان معنا دار دخیل در تکوین میوه شناسایی شدند و نهایتاً حاشیه نویسی شده و از نظر عملکردی هستی شناسی شدند. بیش از 30 میلیون قرائت با کیفیت بالا در هریک از سه دوره رشد میوه توالی یابی شدند و نهایتاً ژن های افتراقی با مقایسه هر دو مرحله رشدی با یکدیگر بدست آمد. تعداد زیادی از DEG (Differentially expression genes) ها در اتصالات آهن، سیگنال دهی و نیز در تنطیم دیواره سلولی نقش

تغییرات اقلیمی یک موضوع مهم در میان مشکلات جدی نوظهور است که در چند دهه اخیر توجه جهانی را به خود جلب کرده است. با تغییرات آب و هوایی، تولید محصولات زراعی در سراسر جهان به طور جدی تحت تأثیر تنش خشکی قرار گرفته است. در این راستا، از فناوری های مختلفی از جمله اصلاح سنتی و مهندسی ژنتیک برای مقابله با تنش خشکی استفاده می شود. با این حال، برهمکنش بین گیاهان و باکتری های اندوفیت به عنوان عصر جالبی از دانش پدیدار شد که می توان از آن برای شیوه های جدید کشاورزی استفاده کرد. باکتری های اندوفیتی که در بافت های گیاهی زنده می مانند، یکی از مناسب ترین فناوری ها برای بهبود رشد و عملکرد گیاه در شرایط خشکی هستند. بذرها در پاییز 1397 در گروه زیست شناسی، دانشکده علوم دانشگاه بوعلی سینا، در شرایط گلخانه ای با رطوبت 60 درصد، در دمای 20-25 درجه سانتی گراد و دوره نوری طبیعی کاشته شدند. گلدان ها در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی در سه تکرار در هر تیمار و سه بوته در هر گلدان قرار گرفتند. هدف از این مطالعه بررسی اثر تیمار باکتری باسیلوس سوبتیلیس سویه PB726 بر ویژگی های آناتومیکی، گامتوژنز و رونوشت گیاه گندم (Triticum aestivum L.) رشد یافته در سه سطح تنش آبی (خشکی) 75، 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی بود. آبیاری نهال گندم با مقدار آب کمتر از ظرفیت کشاورزی، بر مراحل رشد گامتوژنز در گندم تأثیر گذاشت و بسته به شدت خشکی و با افزایش آن، شدت ناهنجاری ها افزایش یافت. مثلاً سبب تحلیل دیواره بساک و سلول های میکروسپور در مراحل مختلف نموی، کاهش باروری دانه های گرده، دانه های تتراد و گرده جدا نشده، که احتمالاً توسط یک ماده پولن کیت مانند به هم چسبیده بودند، شد. پارامترهای آناتومی که در ریشه، ساقه و برگ مورد ارزیابی قرار گرفت شامل، ابعاد دستجات آوندی، قطر آوند چوبی، مساحت فلوئم، تخلخل، تعداد لایه و ضخامت بافت اسکلرانشیم و همچنین ضخامت اپیدرم بود. نتایج به دست آمده نشان داد که تنش آب در سطوح مختلف ظرفیت زراعی سبب کاهش تقریبا تمام مقادیر پارامترهای آناتومیکی مورد بررسی شد. درحالی که گیاهان تیمار شده با باکتری Bacillus subtilis، به طور معنی داری مقادیر بیشتر صفات آناتومیکی اندازه گیری شده را افزایش داد. نتایج ترنسکریپتوم نشان داد که، در آنالیز غنی سازی تعداد 151 مسیر هستی شناسی ژنی مرتبط با فرایند بیولوژیکی به طور

چکیده: خشکی به عنوان مهم ترین تنش محیطی، رشد و نمو گیاهان را به شدت مختل و تولید و عملکرد را بیش از هر عامل محیطی دیگری محدود می کند. راهکارهای مختلفی مانند انتخاب ارقام متحمل، استفاده از شیوه های جدید و مؤثر آبیاری، استفاده از تنظیم کننده های رشد گیاهی و همچنین مدیریت عناصر غذایی برای مقابله با تنش خشکی توسعه پیدا کرده‎ ‎ اند. در این پژوهش استفاده از پتانسیل ارقام متحمل به خشکی و کاربرد تنظیم کننده‎های رشد گیاهی به منظور کاهش اثرات تنش خشکی در انگور (Vitis vinifera L.) در قالب دو آزمایش مجزا بررسی شد. در آزمایش نخست تحمل به تنش خشکی 20 رقم انگور ایرانی و خارجی، شامل 15 رقم انگور ایرانی (بیدانه سفید، بیدانه قرمز، تبرزه سفید، تبرزه قرمز، حسینی، خلیلی سفید، رشه، شیرازی، عسکری، فخری، قزل اوزوم، گچی امجگی، گزندایی، لعل قرمز و یاقوتی) و پنج رقم خارجی (بلک سیدلس، پرلت، ترکمن 4، روبی سیدلس و فلیم سیدلس) در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. ارقام انگور ایرانی و خارجی یکساله ریشه دار، با استقرار و رشد کافی، تحت دو تیمار 90 (شاهد) و 50 (تنش خشکی) درصد آب قابل دسترس قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که پس از سه ماه اعمال تنش خشکی، ویژگی های رشدی تعداد برگ، سطح برگ، وزن تر و خشک برگ، قطر ساقه، طول شاخه سال جاری، طول میانگره و وزن تر و خشک اندام هوایی همه ارقام انگور مورد بررسی به صورت معنی داری کاهش پیدا کرد. ارقام رشه و خلیلی سفید به ترتیب با 7/17 و 7/15 برگ، بیش ترین تعداد برگ و ارقام خلیلی سفید و رشه به ترتیب با 67/72 و 33/69 سانتی متر بیش ترین طول شاخه سال جاری را داشتند. در شرایط تنش خشکی، ویژگی های طول ریشه و حجم ریشه در برخی از ارقام انگور افزایش و در برخی دیگر کاهش پیدا کرد، در حالی که وزن تر و خشک ریشه در همه ارقام انگور مورد مطالعه با کاهش مواجه شد. تحت تنش خشکی، ارقام عسکری، تبرزه قرمز، قزل اوزوم، روبی سیدلس، لعل قرمز، خلیلی سفید، یاقوتی، شیرازی و بیدانه قرمز با افزایش طول ریشه و ارقام فخری، تبرزه قرمز و خلیلی سفید با افزایش حجم ریشه مواجه شدند. ویژگی های کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل و کاروتنوئید در معرض تنش خشکی، در برخی ارقام انگور با کاهش مواجه شدند، ولی این ویژگی ها در برخی از ارقام دیگر افزایش پیدا کردند. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش، تنش خشکی باعث ک

شوری یکی از بزرگترین مشکلات کشاورزی در جهان، ازجمله ایران است. شوری خاک باعث ایجاد یک سری از تغییرات ریختشناسی و تشریحی در ریشه و بخش هوایی گیاهان میشود. این تغییرات، بهوسیله ژنهای مختلفی کنترل میشوند. الگوی بیان این ژنها، ممکن است با عوامل مغذی خارجی، ازجمله عناصریونی در ارتباط باشد. با این حال، اثرات شوری و عناصر غذایی در دسترس گیاه، بر معماری ریختی و تشریحی ریشه و همچنین تاثیر آنها بر تشکیل بیومس مبهم باقی ماندهاست. در این پژوهش، تغییرات ریختشناسی، تشریحی و الگوی بیان ژن در دو جمعیت از سالیکورنیا(حله بهعنوان جمعیت متحمل و قم بهعنوان جمعیت حساس)، تحت تاثیر سطوح مختلف شوری و مقادیر مختلف نیترات، آمونیم، فسفر، منیزیم و آهن مورد مطالعه قرار گرفت. مطالعات ریختشناسی نشان داد، مقادیر اضافی آهن و منیزیم، اثرات شوری را تا حدی مهار کرده و بر تولید بیومس اثرات مثبتی داشته است. افزایش مقدار سایر عناصر، در نبود شوری، باعث افزایش بیومس شد. اما در شوری 200 و 800 میلیمولار، این افزایش مقدار، اثرات منفی بر بیومس گیاه داشت. مطالعات تشریحی نشان داد، سدیم کلرید باعث بینظمی و پلاسمولیز در سلوهای اپیدرمی و پارانشیم پوست ریشه، گسترش بافت فیبر، افزایش ضخامت دیواره سلولی زایلمها و تغییر در نسبت قطر سلولهای پارانشیمی ریشه شد. همجهت با تغییرات ریختزایی، در تشریح نیز، عنصرآهن تاثیرات قابل توجهی را نشان داد. در نبود آهن، گسترش شبکه فیبری در ریشهها و مسدود شدن سلولهای زایلمی مشاهده شد. همچنین، تعداد دستجات آوندی در نبود آهن زیاد، پراکنده و باریک است که با افزایش غلظت آهن این تعداد کاهش و بر پهنای آنها افزوده شد. همچنین مطالعات تشریحی با مشاهدات ریختزایی در مورد نیترات مطابقت داشت و همانطور که مقادیربالای نیترات مهارکننده تولید بیومس بود، از نظر تشریحی نیز باعث چوبی شدن شدید سلولهای آندودرمی گردید. این چوبیشدن به صورت موضعی در نبود فسفر و شوری800 میلیمولار نیز مشاهده شد. عنصر منیزیم، درمقادیر بالای شوری، به کاهش پلاسمولیز و بدشکلی سلولهای پارانشیمی ریشه کمک کرد و مانند اثرات ریختی آن، سبب بهبود وضعیت گیاه در شرایط شوری شد. باتوجه به نتایج ریختزایی و تشریحی و همچمنین وضعیت مطلوب ترکیب تیماری، عنصر آهن برای بررسیهای فیزیولوژیک و ملکولی انتخاب گردید. در بررسیهای فیزیولوژی نیز، مقادیر اضافه آهن با

چکیده: هلیکوباکتر پیلوری یکی از عفونت های باکتریائی مزمن بسیار رایج می باشد که حداقل نصف مردم جهان را تحت تاثیر قرار داده است. تقریبا در 10 درصد از افراد آلوده، بیماری زخم پپتیکی و در 1 درصد از این افراد سرطان معده را موجب خواهد شد. اگرچه شیوع هلیکوباکتر پیلوری در کشور های توسعه یافته کاهش پیدا کرده، نتایج اخیر نشان می دهند که واکسیناسیون اطفال به طور موثری از شیوع این عفونت پیشگیری خواهد نمود. آنزیم اوره آز برای کلونیزه شدن باکتری در محیط اسیدی معده نقشی حیاتی بر عهده دارد. علاوه بر این، اوره آز (شامل پروتئین های زیر واحد UreA و UreB) یکی از مهم ترین آنتی ژن های شناسائی شونده توسط سیستم ایمنی انسان بوده و به نظر می رسد که UreB مصونیت زا تر از UreA می باشد. سیستم تحویل آنتی ژن می-تواند کیفیت و کمیت پاسخ ایمنی را تحت تاثیر قرار دهد. ثابت شده است که پروتئین های تولیدی در گیاهان تراریخته قادرند پاسخ های ایمنی محافظت کننده را بر علیه پاتوژن های مهم برانگیزند. بر این اساس، بیان ureB نوترکیب در گیاهان فلفل دلمه به منظور ایمنی زائی بر علیه عفونت هلیکوباکتر پیلوری یک موضوع جذاب است. در این مطالعه، هلیکوباکتر پیلوری سویه NCTC11637 بر روی محیط کشت بروسلا آگار غنی شده با خون گوسفندی کشت و در دمای oC37 و شرایط میکروآئروفیل نگهداری شدند. DNA ژنومی باکتری به روش لیز قلیائی و از طریق جوشاندن استخراج گردید. به کمک نرم افزار Vectore NTI و با استفاده از توالی ژنی دریافتی از بانک اطلاعات ژنی (به شماره دسترسی AY295085.1)، یک جفت آغازگر اختصاصی برای ژن ureB طراحی شد. به کمک فرآیند PCR و با استفاده از آغازگر رو به جلو محتوی جایگاه برشی BamHI و آغازگر معکوس محتوی جایگاه برشی SacI، توالی کد کننده ژن ureB به طول bp1730 از ژنوم هلیکوباکتر پیلوری جداسازی شد. محصولات PCR بر روی ژل آگارز 8/0 درصد الکتروفورز گردید. برای خالص سازی ژن از دیگر عوامل PCR موجود، از کیت خالص سازی ویژه (ویوانتیس، مالزی) استفاده شد. صحت توالی ژن ureB از طریق آنالیز توالی DNA تائید گردید. مطابق با دستورالعمل شرکت سازنده، محصول PCR در ناقل pTG19-T الحاق یافت. بعد از مستعد کردن سلول ها، پلاسمید نوترکیب به میزبان شایسته اش، یعنی باکتری ای.کلای سویه DH5α منتقل شده و باکتری ها بر روی محیط LB آگار محتوی آنتی بیوتیک آمپی سیلین،

چکیده: آلودگی محیط زیست با فلزات سنگین یک مشکل زیست محیطی مهم محسوب می شود. در میان فلزات سنگین، کادمیوم یکی از سمی ترین فلزات و آلاینده های محیط زیست به شمار می رود. اهداف این پژوهش عبارتند از: ارزیابی تحمل درمنه خزری و تاتوره به کادمیوم اتمسفری؛ ارزیابی توان گیاه پالایی خاک آلوده به کادمیوم توسط تاتوره؛ ارزیابی پاسخ های مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی درمنه خزری و تاتوره به کادمیوم؛ ارزیابی اثر افزودن EDTA، هورمون های گیاهی(کینتین و IAA)، کیتوسان، نانوذرات کیتوسان و قارچ های میکوریزی بر توان گیاه پالایی تاتوره و یافتن تیمار مناسب جهت افزایش کارایی گیاه پالایی و بررسی اثر ژنوتوکسیسیتی کادمیوم. چهار سطح کلرید کادمیوم (0، 75، 150 و 225 میلی گرم در لیتر) به منظور تیمار اسپری برگی انتخاب شد. همچنین برای ارزیابی توان گیاه پالایی، چهار سطح کادمیوم (0، 75، 150 و 225 میلی گرم در کیلوگرم) برای تیمار خاک و سطوح مختلف عوامل افزایش دهنده کارایی گیاه پالایی شامل EDTA (0، 3، 6 و 12 میلی مول در کیلوگرم)، کینتین و IAA (0، 1، 10 و 100 میلی گرم در لیتر)، کیتوسان و نانوذرات کیتوسان (0، 1/0 و 5/0 درصد وزنی/ وزنی) و کنسرسیوم قارچ-های میکوریزی به عنوان گروه های آزمایشی مختلف مورد استفاده قرار گرفت. تعیین مقادیر کادمیوم کل و قابل دسترس خاک و بافت های گیاهی با استفاده از اسپکتروفتومتر جذب اتمی انجام شد. فاکتور تجمع زیستی، فاکتور انتقال، پارامترهای رشد، محتوای نسبی آب بافت، شاخص پایداری غشا، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی، محتوای کربوهیدرات های محلول، محتوای پروتئین کل، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، نیمرخ های پروتئین بذر در گروه های مختلف تیماری تعیین گردید. در این تحقیق، ویژگی های رویان زایی گیاهان شاهد و تحت تیمار کادمیوم مورد مطالعه قرار گرفت. اثرات ژنوتوکسیسیتی کادمیوم بر تاتوره با استفاده از روش RAPD و اثرات کادمیوم بر تولید اسکوپولامین، بیان ژن هیوسسیامین 6β-هیدروکسیلاز (H6H) و الگوی متیلاسیون در تاتوره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایشات مربوط به تیمار کادمیوم به تنهایی (تیمار اسپری برگی و تیمار خاک) نشان داد که که مقدار جذب کادمیوم با افزایش غلظت کادمیوم تیماری افزایش یافته است. کاهش در شاخص های رشد، محتوای نسبی آب بافت، شاخص پایداری غشا، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی، محتوای کربوهیدرات های م

چکیده: خواص منحصر به فرد فیزیکوشیمایی نانومواد منجر به توسعه قابل توجه استفاده از نانوفناوری در زمینه های مختلف مانند صنعت، پزشکی، کشاورزی و تولید غذا شده است. با این وجود، افزایش روزافزون این دسته از نانومواد نگرانی هایی را در مورد سرنوشت و تأثیر آنها بر موجودات زنده و در نتیجه انسان بوجود آورده است. در فناوری در حال پیشرفت، نانوذرات بر پایه اکسیدهای فلزی در صنعت و علم مواد از توجه ویژه ای برخوردار هستند. در این مطالعه، تأثیرات نانوذرات اکسید روی، سولفات روی و دی اکسید سریم بر روی گیاه زراعی و مدل phaseolus vulgaris بررسی شد. آزمایش ها در سه روش مجزای اعمال نانوذرات و غلظت های مختلف در طرح کاملاً تصادفی طراحی شدند. در روش اول بذر لوبیا در معرض غلظت های پایین نانوذرات (25، 50 و 100 میلی گرم بر لیتر) در محیط کشت پایه آگار به مدت 30 روز قرار گرفت. در روش دوم گیاهان لوبیا در مرحله 3-5 برگی با اضافه کردن سوسپانسیون نانوذرات (غلظت های 250، 500، 1000 و 2000 میلی گرم بر لیتر) به محیط خاک به مدت دو هفته تیماردهی شدند. به طور مشابه، گیاهان لوبیا در مرحله 3-5 برگی به صورت اسپری کردن سوسپانسیون نانوذرات (غلظت های 250، 500، 1000 و 2000 میلی گرم بر لیتر) به مدت دو هفته تیماردهی شدند. پارامترهای مختلف رشد، فیزیولوژیکی، بیوشیمایی، مطالعات تشریحی، تکوین تولید مثلی اندام های نر و ماده و همچنین مطالعات جامع اومیکس (متابولومیکس با استفاده از UHPLC/ QTOF-MS، پروتئومیکس با استفاده از LC-MS/MS (Q-TOF) و یونومیکس) با توجه به نوع روش ارزیابی شدند. در این مطالعه سعی بر این شد که هر دو اثرات مثبت و منفی احتمالی دو نانوذره مذکور مورد بررسی قرار گیرند. نتایج روش اول نشان داد که نانوذرات دی اکسید سریم تأثیر بهبود دهنده ای بر روی رشد گیاهان داشتند، به طوری که حتی در بالاترین غلظت نیز اثرات منفی ناشی از نانوذرات چه در سطح فیزیولوژیکی و چه در سطح متابولیسم سلولی مشاهده نشد. همچنین فراتنظیم شدن اکثر متابولیت ها از جمله لیپیدها، استروئیدها کاروتنوئیدها، فلاونوئیدها، فنولیک ها و ترپن ها، که اکثر آنها به عنوان آنتی اکسیدان های غیرآنزیمی عمل می کنند، تأییدی بر نقش مثبت نانوذرات دی اکسید سریم بر مسیرهای بیوسنتزی این متابولیت ها است. از طرف دیگر، بررسی های یونومیکس نشان داد که نانوذرات دی اکسید سریم باعث

در ایــن پــروژه ســه مشــتق هیــدانتوئینی 5-متیــل-5-(2-پیریــدیل)-2،4-ایمیدازولیــدندیان (5-متیــل-5-(2- پیریدیل)هیدانتوئین) (L1)، 5-متیل-5-(3-پیریدیل)-2،4-ایمیدازولیدندیان (5-متیل-5-(3-پیریدیل)هیدانتوئین) (L2) و 5-متیل-5-(4-پیریدیل)-2،4-ایمیدازولیدندیان (5-متیل-5-(4-پیریدیل)هیدانتوئین) (L3) سنتز و شناسایی شـده و بـه عنوان لیگاندهای N-دهنده برای سنتز کمپلکسهای مختلف به کار رفتند. ترکیبات سنتز شده بوسیله آنالیز عنصـری و طیـف - سنجی(IR، 1HNMRو 13CNMR)، رساناییسنجی مولی، ولتامتری چرخهای و روشهای DFT مورد مطالعـه قـرار گرفتنـد . در ادامه، سمیت سلولی این ترکیبات روی دو رده سلول تومور سرطان سینه انسانی (7-MCF) و ریه انسانی (A549) (در مقایسه با سیسپلاتین) و فعالیت ضدباکتری این ترکیبات روی شش نژاد باکتری (در مقایسه با آنتیبیوتیک کلرامفنیکل) بررسـی شـد . در بخش اول، کمپلکسهای لیگاند L1 با مراکز فلزی (II)Pt، (IV)Pt، (II)Pd و (III)Au سنتز و شناسایی شد. طبق نتایج حاصل از روشهای مختلف تعیین ساختار، در همه این کمپلکسها این لیگاند به صورت کیلیت دودندانه N،N-دهنده آنیـونی (پیریـدین N و هیدانتوئینˉN) عمل کرده است. مطالعات کریستالوگرافی و تئوری، ساختار مربع مسطح را برای کمپلکسهای پلاتین(2+) و طلا(3+) (با نسبت 1:1 لیگاند به فلز) و پالادیوم(2+) (با نسبت 2:1 لیگاند به فلز) و ساختار هشتوجهی را برای کمپلکس پلاتـین (4+) (بـا نسبت 1:1 لیگاند به فلز) تائید کردند. نتایج مطالعات ضدباکتری نشان داد که فعالیت این ترکیبات از کلرامفنیکل کمتر اسـت . بـا بررسی سمیت سلولی کمپلکسهای پلاتین(2+) و طلا(3+) مشخص شد که بیشترین اثر این ترکیبات روی رده سـلولی 7-MCF میباشد. در بخش دوم، کمپلکسهای لیگاند L2 با مراکز فلـزی (II)Pt، (IV)Pt، (II)Pd، (III)Au و (II)Hg سـنتز و شناسـایی شد. طبق نتایج حاصل از روشهای مختلف تعیین ساختار، در همه این کمپلکسها این لیگاند به صورت یـک دندانـه N-دهنـده ) پیریدینN) عمل کرده است. مطالعات کریستالوگرافی و تئوری، ساختار مربع مسطح را برای کمپلکسهای پلاتین(2+) (با نسبت 2:1 لیگاند به فلز)، طلا(3+) (با نسبت 1:1 لیگاند به فلز) و پالادیوم(2+)، ساختار هشتوجهی را برای کمپلکس پلاتین(4+) (با نسـبت 2:1 لیگاند به فلز) و ساختار چهاروجهی را برای کمپلکس جیوه(2+) تائید کردند. قابل توجه است که کم

سیر (Allium sativum L.) گیاهی عقیم است که در حال حاضر فقط به صورت رویشی تکثیر می‫شود. عدم توانایی در تولید مثل جنسی، راه را بر بسیاری از روشهای به نژادی نظیر تلاقی درون و بین گونه ای بسته است. به منظور بررسی مراحل نمو و تکوین اندام های زایشی و امکان تولید بذر در همگروه های سیر ایرانی، تحقیقی در سه گام صورت گرفت. در گام اول، توانایی تولید ساقه گلدهنده، دانه های گرده زایا و بذر در همگروه های سیر ایرانی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، 37 همگروه سیر ایرانی توانایی ایجاد ساقه گلدهنده و تولید گل آذین را داشتند. رنگ پذیری دانه های گرده با استفاده از استوکارمین در محدوده ای بین حداقل 5/0 تا حداکثر 20 درصد قرار گرفت که نشانگر عدم زنده بودن اکثر دانه های گرده می باشد. عدم تشکیل باند در دو نشانگر ویژه رپید (OPJ121300 و OPJ121700) در همه همگروه ها و عدم رشد دانه گرده در محیط کشت، عقیمی اکثر دانه های گرده در همگروه های سیر ایرانی بکار رفته در این آزمایش را ثابت نمود. با حذف سوخیزه های هوایی و گرده افشانی دستی گل ها در چندین مرحله، تعداد کمی بذر حقیقی سیر به دست آمد. در گام دوم، ارتباط بین رشد و صفات مورفولوژیک با صفت گلدهی در 30 همگروه سیر ایرانی مورد بررسی قرار گرفت. آزمون ضرایب همبستگی، وجود همبستگی منفی معنی دار بین صفت گلدهی با صفات تعداد، طول و عرض برگ، موقعیت طویل ترین برگ، قطر ساقه مجازی، وزن سوخ و سیرچه، تعداد سیرچه در سوخ و عملکرد و همبستگی مثبت معنی دار با صفات طول ساقه مجازی و درصد ماده خشک نشان داد. آزمون تجزیه به عامل ها نشان داد که در عامل اول، بیشترین ضرایب مثبت مربوط به صفات تعداد و عرض برگ، قطر ساقه مجازی، وزن سوخ و عملکرد و در عامل دوم بیشترین ضرایب مثبت مربوط به صفات طول برگ، طول ساقه مجازی و وزن سیرچه بود. تجزیه رگرسیون گام به گام نشان داد که صفات تعداد برگ در بوته، طول ساقه مجازی و طول برگ بیشترین همبستگی را با گلدهی داشتند. آزمون تجزیه علیت (مسیر) نیز نشان داد که صفات تعداد برگ در بوته و طول برگ به ترتیب بیشترین تاثیر منفی مستقیم و صفت طول ساقه مجازی بیشترین تاثیر مثبت مستقیم را بر گلدهی داشتند. بر اساس نتایج تجزیه کلاستر صفات، کل همگروه های سیر به دو شاخه همگروه های گلده و غیرگلده تفکیک شدند. در گام سوم، مراحل تکوین اندام های زایشی 3 همگروه گلده سیر